Pieluszkowe zapalenie skóry (napkin dermatitis, diaper dermatitis) dotyczy około 10% dzieci od momentu urodzenia do 18-24 miesiąca życia  [10,12,13] i stanowi około 10-20% wszystkich zapaleń skóry w populacji dziecięcej [5,14]. Z obserwacji wynika, że 7-35% niemowląt przebyło chociaż jeden epizod pieluszkowego zapalenia skóry [5,13,14]. Objawy pojawiają się zazwyczaj we wczesnym dzieciństwie, zwykle między 2 a 3 miesiącem życia dziecka. Najczęściej jednak obserwuje się je u niemowląt pomiędzy 7 a 12 miesiącem życia, kiedy dzieci zaczynają spożywać więcej stałych pokarmów i zmienia się charakter stolców.

Tendencja do ustępowania pojawia się około 2 roku życia, gdy większość dzieci nie po-trzebuje już pieluszek i zaczyna korzystać z toalety [2,5,13], a skóra funkcjonalnie i anato-micznie upodabnia się do skóry dorosłego człowieka [9].

Obraz kliniczny pieluszkowego zapalenia skóry charakteryzuje się występowaniem zmian rumieniowych, z obecnością wykwitów grudkowych i wtórnego złuszczania się naskórka oraz obrzęku [2,3,6,7,10,12,13]. W cięższych postaciach mogą pojawiać się nadżerki, pęcherze pokryte miodowo-żółtymi strupami i krosty, co może świadczyć o dołączeniu się zakażenia, ponieważ skóra zmieniona zapalnie, zmacerowana, jest podatna na uszkodzenie i rozwinięcie się infekcji [5]. Częstym czynnikiem etiologicznym są drożdżaki oraz gronkowce i paciorkowce. Współistniejące grzybicze zakażenie wywołane przez Candida albicans stwierdza się aż w 70% przypadków pieluszkowego zapalenia skóry, ponieważ grzyby lubią środowisko ciepłe, wilgotne, a takie warunki panują pod pieluszkami [3,10,12,13]. Nawracające lub przewlekłe narażenie na działanie czynników drażniących prowadzi do trwałych zmian w postaci lichenizacji (pogrubienia) skóry [5]. Zmiany w pieluszkowym zapaleniu skóry mogą być skąpe, ograniczone do małej powierzchni lub nasilone, rozprzestrzeniające się na uda i brzuch, zazwyczaj nie wykraczają poza obszary przykryte pieluszką [13]. Istotną sprawą jest określenie i usunięcie czynnika drażniącego będącego przyczyną stanu zapalnego, ponieważ kolejne narażenie na jego działanie prowadzi do występowania bardziej nasilonych zmian [10,12,13].

fot. Sudocrem

 

Pieluszkowe zapalenie skóry jest częstą przyczyną niepokoju rodziców, może mu towarzyszyć świąd, co powoduje znaczny dyskomfort u dzieci, ale w większości przypadków nie wymaga specjalnego leczenia i skóra goi się po zastosowaniu prostych zabiegów pielęgnacyjnych.

Jak rozpoznać pieluszkowe zapalenie skóry? Kliknij TUTAJ

Postępowanie przy pieluszkowym zapaleniu skóry. Kliknij TUTAJ