Reklama:

Ocena rozwoju dziecka, część 1: od urodzenia do 6. miesiąca życia

dr med. Małgorzata Rusek-Zychma, specjalista pediatra

Ten tekst przeczytasz w 11 min.

Ocena rozwoju dziecka, część 1: od urodzenia do 6. miesiąca życia

panthermedia

Leżące niemowlę

Czy moje dziecko rozwija się prawidłowo? Czy jego aktualne zachowanie i umiejętności ruchowe są odpowiednie do wieku? Czy muszę pilnie pójść do neurologa dziecięcego? Na te i inne pytania odpowiada artykuł specjalisty ze Śląskiego Centrum Pediatrii w Zabrzu. W pierwszej części tekstu omówiono rozwój dziecka w pierwszych 6 miesiącach życia.

Reklama:

Najważniejszym i najczęściej zadawanym pytaniem, z jakim spotykają się zarówno położnicy, jak i potem pediatrzy, jest pytanie "Czy moje dziecko rozwija się prawidłowo? Czy jego aktualne zachowanie i umiejętności ruchowe są odpowiednie do wieku?".

Stosunkowo najprostsza jest ocena elementów rozwoju fizycznego - w większości przypadków wystarcza regularna kontrola masy i długości ciała. Znacznie trudniejsza jest ocena rozwoju psychoneurologicznego. Oba elementy rozwoju oczywiście przenikają się wzajemnie. Przykładowo: niedobory pokarmowe lub różne przewlekłe choroby (nerek, wątroby, jelit) mogą znacząco wpływać na zaburzenie rozwoju zarówno fizycznego jak i umysłowego dziecka.

Niezwykle ważne jest też pamiętanie, że każde niemowlę dla prawidłowego rozwoju wymaga ciągłego kontaktu z matką. Już od pierwszego tygodnia życia dziecko musi być karmione kilka razy na dobę, a karmienie, przewijanie, kąpiel, branie na ręce i przytulanie zajmuje matce przeciętnie 5-7 godzin dziennie. U tych dzieci, u których kontakt z matką był ograniczony dochodzi do zahamowania rozwoju. Profesor Theodor Hellbrügge z Centrum Dziecięcego i Instytutu Pediatrii Społecznej i Medycyny Młodzieżowej Uniwersytetu w Monachium opisał w swojej książce dzieci z wyższych warstw społecznych, ze znakomitym stanem zdrowia, które nie dawały sobie rady w szkole i w późniejszej pracy zawodowej, pomimo stwierdzanego wysokiego poziomu inteligencji, jeżeli przez pierwsze lata swego dzieciństwa pozbawione były bliskości matki.

Badania dotyczące rozwoju dzieci adoptowanych przeprowadzone w monachijskim Centrum Dziecięcym wykazały, że najistotniejsze dla prawidłowego rozwoju społecznego są pierwsze 3 lata życia dziecka. Dzieci adoptowane w pierwszym roku życia, przy odpowiednim poradnictwie i leczeniu, nie miały żadnych trudności przystosowawczych w rodzinie adoptującej. Natomiast dzieci, które wyszły z domów dziecka w wieku 3 lat lub później, wykazywały zaburzenia, które tylko w niewielkim stopniu były możliwe do opanowania, pomimo intensywnej terapii.

Warunkiem decydującym o rozwoju społecznym niemowlęcia i małego dziecka jest stała, trwająca od 5 do 6 godzin dziennie opieka jednej i tej samej osoby. Nie musi to być matka rodzona, ale w okresie wczesnego dzieciństwa jakakolwiek zmiana osoby zajmującej się dzieckiem oznacza stałe naruszenie nie tylko jego rozwoju społecznego, ale także mowy i całego zachowania psychoruchowego.

POWIĄZANE DYSKUSJE NA FORUM Z KATEGORII Pielęgnacja i rozwój

Jak nauczyć dziecko umiejętności samoakceptacji i budowania pewności siebie?
Cześć! Poszukuję praktycznych porad dotyczących [url=https://naszaklasa.edu.pl/jak-nauczyc-dziecko-umiejetnosci-samoakceptacji-i-budowania-pewnosci-siebie/]nauczania mojego dziecka umiejętności samoa...
Pieluchy, nietrzymanie moczu i stolca u nastolatków.
Siemka mam 15 lat i chodzę do 8 klasy i na zajęcia z karate, piłki i siatkówki i się troszeczkę moczę w dzień i w nocy czasami zdążę do toalety czasami nie i nie mówiłem jeszcze nikomu i nie wiem jak...
Dysplazja korowa
Witam , czy ktos może napisać coś więcej nt. dysplazjo kory mózgowej. Moja 2,5 letnia córeczka na to cierpi, a co za tym idzie choruje na padaczkę lekooporną. Monika.
Reklama:
Reklama: