Niedoczynność tarczycy u dzieci

Niedoczynność tarczycy u dzieci może mieć postać: 

• wrodzoną – jest spowodowana brakiem lub wadą gruczołu wewnątrzwydzielniczego (rozwija się w czasie życia płodowego), najczęściej w związku z niedoborem jodu w środowisku,
• nabytą – u starszych dzieci przyczyny są podobne jak w przypadku dorosłych – zwykle jest to powikłanie po zapaleniu narządu m.in. w wyniku Hashimoto (przewlekłe limfocytarne zapalenie tarczycy). W tym przypadku przeciwciała zaczynają atakować własne tkanki organizmu, co świadczy o tym, że jest to przypadłość autoimmunologiczna.

Dużą rolę w patogenezie schorzenia pełni także niedobór jodu w diecie kobiet ciężarnych i dzieci. Niedoczynność tarczycy ma także ogromny wpływ na rozwój psychiczny i fizyczny dzieci.

Objawy

Wrodzoną niedoczynność tarczycy można zdiagnozować dopiero po urodzeniu dziecka, ponieważ niedobór hormonów w ciąży jest uzupełniamy matczynymi związkami. Chory noworodek charakteryzuje się przedłużającą się żółtaczką fizjologiczną.

fot. ojoimages

Inne objawy to:

• dziecko dłużej śpi, 
• ma zmniejszony apetyt, 
• trudności z wypróżnieniem,
• spowolniona perystaltyka jelit, 
• obniżone napięcie mięśniowe, 
• zachrypnięty płacz, który jest sygnałem pogorszenia.

Jeśli dziecko nie zostanie odpowiednio wcześnie zdiagnozowane i leczone, choroba może prowadzić do opóźnienia rozwoju umysłowego.

U starszych dzieci można zaobserwować: 

• zatrzymanie wzrostu zębów i kości,
• opóźnienie dojrzewania płciowego
• spadek możliwości intelektualnych, ale bez cech upośledzenia.

Rokowanie i leczenie

Rokowanie jest korzystne, pod warunkiem, że choroba zostanie wcześnie zdiagnozowana. Tylko we wczesnym stadium poddaje się leczeniu. Wówczas możliwa jest jej remisja, a w niektórych przypadkach także wyprowadzenie dziecka ze stanu zaburzeń intelektualnych.

W leczeniu farmakologicznym stosuje się syntetyczną sól sodową lewoskrętnej tyroksyny. W ramach profilaktyki należy przestrzegać odpowiedniej podaży jodu – u noworodków, niemowląt i dzieci do 6. roku życia nie mniej niż 90 ug/dobę, u 7–10-latków 120 ug/dobę, a u nastolatków i dorosłych co najmniej 150 ug. Kobiety ciężarne i karmiące piersią powinny otrzymywać dodatkowo 50 ug jodu na dobę.