Zespół alienacji rodzicielskiej
Zespół alienacji rodzicielskiej jest zaburzeniem w okresie dzieciństwa. Powstaje w wyniku procesów sądowych związanych z orzeczeniem o władzy rodzicielskiej.
Głównym objawem jest bezpodstawne oczernianie rodziców przez dziecko. W przypadku rzeczywistego zaniedbania lub nadużycia wyjaśnienia wrogiej postawy zespołem alienacji rodzicielskiej staje się bezpodstawne.
Na powstanie syndromu mają wpływ świadome i nieświadome próby oddziaływania jednego z rodziców na dziecko. Przeważnie mamy do czynienia z przesadną krytyką i dewaluacją drugiego opiekuna. Należy tutaj wziąć pod uwagę czynniki powstające w samym dziecku.
Najczęstsze symptomy to aktywne oczernianie rodzica, słabe racjonalizacje tego oczerniania, wrogi stosunek do rodzica, przekonanie o wygłaszaniu własnych opinii, wspieranie alienującego rodzica i powielanie jego opinii, brak poczucia winy w związku z oczernianiem drugiego rodzica oraz rozszerzanie negatywnej postawy na dalszą rodzinę odrzucanego opiekuna.
Kryteria rozpoznania syndromu alienacji rodzicielskiej to utrudnianie kontaktu z drugim rodzicem, nieuzasadnione oskarżenia o nadużycia, pogarszanie się relacji oraz reakcja strachu u dziecka. Ograniczanie kontaktu z rodzicem najczęściej uzasadniane jest troską o dobro i bezpieczeństwo dziecka. Strach przed opiekunem może wynikać z sugerowania dziecku istnienia zagrożenia ze strony odrzucanego rodzica.
