Forum: Pediatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Witam! Jestem Babcią 2 letniego chlopczyka. Zaniepokoiło mnie jego zachowanie. Często wkłada rączki do buzi, przy czym zachowuje się tak, jakby miał nudności i bylo mu niedobrze /jeszcze przed włożeniem rączek do buzi/. Dławi się jakby miał wymiotować. Daję mu wtedy parę łyków wody i jest lepiej. Często też liże rękawki a nieraz też liże inne tkaniny np kanapę, moją bluzkę itp. Po tym wkłada rączki do buzi jakby wycierał język. Czy to może być alergia? Wcześniej zdradzał objawy alergii /kolka niemowlęca, wysypka skórna/, ale to minęło. 3 tygodnie temu przechodził grypę jelitową i takie zachowanie się nasiliło, bo trwa to już ok. pół roku. Lekarze nie widzą żadnych zmian w gardle ani w buzi. Co to może być, jak temu zaradzić, widać, że to bardzo dokucza dziecku, denerwuje się tym. Będę wdzięczna za każdą sugestię, również do jakiego lekarza udać się po poradę.

opisane przez panią zachowanie wnuczka nasuwa mi dwie sugestie-dobrzebyłoby gdyby maluszka zbadał dobry logopeda najlepiej -pracujący głównie z dziećmi a najlepiej w poradni rehabilitacyjnej dla dzieci a także spełniający podobne warunki psycholog dziecięcy bądz pedagog.Dobrze byłoby też aby dziecko zbadał neurolog dziecięcyJednym z wielu możliwych tropów wyjaśniających podobne zachowanie może być rozważenie np.czy dziecko nie dostarcza sobie bodzców bo odczuwa ich niedobór w obszarze jamy ustnej, albo może jest to sposób radzenia sobie z dziecięcymi emocjami-bo to ogromnie trudne zwłaszcza dla dziecka.To tylko dwie możliwe sugestie.Diagnoza jest tu z wiadomych przyczyn niemożliwa-powinien poprzedzić ją min. Na obszerny i wnikliwy wywiad, obserwacje dziecka oraz badania.Na pewno jednak nieskazane byłobby upominanie dzicka,zakazywanie mu powyższych zachowań.Zyczęwszystkigo dobrego i szybkigo dotarcia do odpowiednigo specjalisty.pozdrawiam

Dziękuję Pani /Panu/ Gościowi za wyrażenie swojej opinii na temat mojego problemu. Jestem gotowa nawet zgodzić się na taką diagnozę. Wnuczek ma pewne problemy emocjonalne. Np złość /gdy się uderzy, coś mu się nie uda/ wyładowuje na sobie. Raczej nie płacze, tylko bije się po głowie, po twarzy. Nie wiem dlaczego tak się dzieje, bo jest wychowywany bezstresowo przez niepracującą matkę, która poświęca mu cały czas, nie stosuje ostrych zakazów, raczej ulega dziecku i bardzo liczy się z jego zdaniem /np.na temat jedzenia, ubrania, siadania na nocniczek/. Wnuczek nadal ssie pierś /jest to raczej zabawa niż zaspokojenie głodu/ ale wszelkie próby odmowy, kiedy woła "piciu" kończą się awanturą. Myślę, że Pani /Pana/ porada, by szukać pomocy u specjalistów zdrowia psychicznego ma sens. Nie wiem tylko, co może tutaj poradzić logopeda. Pozdrawiam.

Witam,wspominam o logopedzie,ponieważ opisane zachowania dotyczyły głównie obszaru jamy ustnej-logopeda - przy takim opisie to jeden ze specjalistów do którego w 100% trafiłoby dziecko w poradni, w której pracuję,celem konsultacji czy specjalista ten nie dostrzega niczego,czym z jego strony należałoby sie zająć.Dla wyjaśnienia dodam-ponieważ nie jest to ogólnie wiadome-iż logopeda a zwłaszcza neurologopeda zajmuje się nie tylko nauką "poprawnego mówienia".Wszystko to oczywiście są tylko sugestie, o które Pani prosiła-i tylko one są możliwe w takich warunkach.Z tego co pisze Pani dalej,wynika iż askazana byłaby dla dziecka konsultacja psychologiczna-myślę że warto byłoby skorzystać z niej a także z innych o których wspominam wcześniej w ramach Poradni Wczesnej Interwencji- do której skierowanie może może wypisać pediatra.Przy tak małym dziecku warto pomyśleć właśnie o takim rodzaju porady, pomocy.Poradnie Wczesnej Interwencji specjalnie dla pacjentów w takim wieku zostały utworzone.Pozdrawiam