Forum: Przypadki pediatryczne

Witam,

nie wiem czy taki temat już był, ale proszę o radę, bo chyba zwariuje. Mój synek niedawno skończył 3 miesiące (urodził się 3 tygidnie przed terminem, więc powiedzmy, że skończył 2,5 miesiąca) i wychodzenie z nim na spacer to koszmar. Mały pręży się w wózku i płacze jakby go ze skóry obdzierali. Dodam, że napewno go nie przegrzewam. Spacerujemy w gondoli, a on zachowuje się jakby było mu niewygodnie. Teraz próbuję spacerówku, ale poprawy nie widzę (oczywiście spacerówku rozłożonej na płasko). Jaki może być powód takiego zachowania? Wczoraj na dworzu było prawie 20 stopni i wystawilam malego na dwór jak już usnąl. Przespał 2 godziny, ale tylko dlatego, że nie ruszałam wózka. Bardzo proszę o radę!

Witam!
Miałam podobny problem z córką. Spacer kończył się zwykle panicznym powrotem do domu. W domu też czasami bywała niespokojna - diagnozowano kolkę. Po posiewie z kału okazało się, że miała gronkowca i to on był powodem dolegliwości brzusznych i brewerii na spacerach. Po wyleczeniu spacery stały się przyjemnością. Sądzę jednak,że takie zachowanie może być oznaką charakteru. Młodzian jest niezadowolony z nieco krępującego ruchy okrycia wierzchniego i nie ma zamiaru ustąpić. (Też znam z autopsji). Drugą córcię w podobnym wieku wyprowadzam w porze spania. Buntowała się, bo nie mogła wziąć rąk do buzi )

Tak mi się właśnie wydaje, że mój młody jest poprostu mały buntownikiem. Też wyprowadzam go w porze spania, a właściwie najpierw usypiam, a potem wyprowadzam, inaczej nie zaśnie. No cóż, pozostaje mi wiara, że jednak polubi spacery.
Dziękuję za odpowiedź.

A może musi "dorosnąć" do spacerów? Jak zacznie się interesować otoczeniem - powinien się rozglądać i zapomnieć o płaczu z nudów. (Bo cóż tu robić patrząc się na nudne wnętrze budki?) Jeśli masz możliwość jak opisujesz, wystawiania na dwór - skorzystaj z tego. W końcu chodzi o to, by dotlenić dziecko, a nie się z nim nachodzić Na szczęście dzieci szybko rosną i z każdym dniem stają się mądrzejsze. Pozdrawiam!

No i wygląda na to, że mały rzeczywiście musiał się przyzwyczaić. Już miałam próbować chusty, ale uspokoił się na spacerach z dnia na dzień. Tak po prostu przestał płakać i zaczął oglądać świat. Widać musiał do tego dorosnąć.
Jeszcze raz dziekuję za wszystkie odpowiedzi i mam nadzieję, że ta zmiana, to nie na chwilę
Pozdrawiam serdecznie!