Forum: Pediatria - grupa dla rodziny i pacjenta

Od jakiegoś czasu mój synek który ma obecnie 18 miesięcy zaczął być strasznie agresywny i nerwowy. Potrafi go zdenerwować wszystko nawet to że nie może pod czas kąpieli zatopić gumowej kaczki. Wszelkie złości wyładowuje w ten sposób, że podlatuje do ściany, podłogi lub ostrych krawędzi i bije najczęściej przodem głowy aż do ran. Ma wiecznie porozcinaną buźkę i pełną siniaków. Pytałem lekarza pediatry to każdy się śmieje i mówi że to trzeba przeczekać, że to taki wiek. Ale ja się martwię żeby Adrianek coś sobie nie zrobił w oczy lub żeby po latach nie wyszło coś złego z tego obijania głowy. Poza tym ma częste napady płaczu. Nic nie pomaga. Ani przytulenie bo wtedy bije głową z całej siły osobę która go przytula, ani uspokajanie, ani klaps, ani krzyknięcie. Za pierwszym razem jak już nie wytrzymałem i dałem mu lekkiego klamsa to ze złości łapał rączkami za oczy i wargi i tak darł paznokciami, że myślałem że powyrywa sobie oczy albo wargi. Nie wiem co mam robić, gdzie się udać. Czy mogą to być objawy ADHD? Czy wpływ na to może mieć fakt że oboje z żoną jesteśmy "nerwusami" i jemu się udzieliło w genach? Żona pod czas ciąży miała bardzo nerwowo w pracy, czy to też mogło wpłynąć? Jak mam pomóc dziecku, jak pomóc żonie która jest już na skraju wyczerpania psychicznego, a ja calutkie dnie spędzam w pracy do późnych godzin nocnych. Zauważyłem, że dużo częściej Adrianek zachowuje się tak, gdy ja wracam do domu. Czy możliwe jest że on w ten sposób chce zwrócić na siebie moją uwagę dlatego że mało mnie widzi? Moja praca jest taka, że nawet jak wracam późno do domu to jem i muszę dalej pracować przy komputerze mało mam czasu dla dziecka - czy to może być powód. Bardzo proszę o pomoc, może wypowie się jakiś lekarz lub psycholog. Bardzo proszę o odpowiedzi dodatkowo na e-mail

[email protected] gdyż nie zawsze mam możliwość korzystania ze stron www. Pozdrawiam wszystkich Krzysztof

Mój synek ma 17,5 miesiąca. I mamy podobny problem. Kiedy czegoś nie dostanie wrzeszcy, płacze, ale jeszcze nie robi sobie krzywdy. Podobno pomaga miłość i konsekwencja. Ja zamówiłam sobie książkę "Język dwulatka", bo już nie wytrzymuje. Nawet jak chce go przebrać to jest wrzask i ogromne łzy. W końcu płaczę razem z nim. Nie pomogłam, ale rozumiem Was. Pozdrawiamy