Żywienie dzieci

Krzywica niedoborowa jest zespołem objawów związanych z upośledzeniem wchłaniania jelitowego wapnia w warunkach niedoboru witaminy D3 oraz związanych z tym zjawiskiem konsekwencji biochemicznych, radiologicznych oraz klinicznych.Podstawą rozpoznania jest ujawnienie w wywiadzie, że witamina D3 nie była w ogóle podawana lub że była podawana niesystematycznie.

Nadmierne wydzielanie pokarmu w okresie poporodowym nieadekwatne do potrzeb noworodka.

Niedostateczne wydzielanie pokarmu w okresie poporodowym, nieadekwatne do potrzeb noworodka.

Płaska budowa anatomiczna brodawek sutkowych utrudniająca prawidłowe karmienie dziecka piersią.

Skóra jest jedną z najczęstszych lokalizacji alergii pokarmowej u dzieci. W około 30% przypadków objawy alergii pokarmowej manifestują się w postaci izolowanych zmian skórnych, natomiast ponad 70% pozostałych przypadków dotyczy zarówno skóry, jak i innej narządowej manifestacji. Skórna manifestacja przebiega pod kilkoma postaciami: atopowe zapalenie skóry, pokrzywka i obrzęk naczynioruchowy, niektóre postacie pokrzywki kontaktowej, zespół alergicznych objawów okołoustnych.

Stolec smolisty (czarny) zawiera krew pochodzącą z górnych odcinków przewodu pokarmowego lub układu oddechowego (jama ustna, jama nosowo-gardłowa, migdałki, przełyk, żołądek i dwunastnica). Krew pod wpływem działania kwasu solnego, enzymów jelitowych i flory bakteryjnej zmienia barwę na czarną.

Kolką jelitową określa się napadowy, nie dający się ukoić płacz (krzyk) z podkurczaniem nóżek, poszerzeniem obwodu brzucha i zwiększoną ilością gazów jelitowych. Kolka nie jest jednoznacznie scharakteryzowanym zespołem chorobowym. Występuje u 10-40% niemowląt. Dolegliwości pojawiają się zwykle w okolicy 3 tygodnia życia, zazwyczaj występują między godziną 18.00, a 22.00. Aby rozpoznać kolkę jelitową, objawy powinny utrzymywać się co najmniej przez 3 godziny dziennie, minimum przez 3 dni w tygodniu. Zazwyczaj ustępują w 3 - 4 miesiącu życia. Dotyczą zarówno dzieci karmionych sztucznie, jak i dzieci karmionych piersią.

Zajady to źle gojące się owrzodzenia i rozpadliny w kącikach ust.

Popuszczanie stolca jest fizjologiczne u dzieci młodszych. Niekiedy zdarza się u dzieci w wieku powyżej 4 lat, ale wtedy powinno to być nazwane stanem chorobowym.

Ulewaniem nazywamy mimowolne cofanie się do jamy ustnej i na zewnątrz pokarmu, który był już w żołądku.

Ból w obrębie spojenia łonowego spowodowany jego rozejściem, pęknięciem lub rozerwaniem w czasie ciąży lub porodu.

Nadmierny, nieproporcjonalny do wieku ciążowego obwód brzucha podczas ciąży w II i III trymestrze ciąży.

Dieta bogatoresztkowa to w pediatrii podstawowe narzędzie w leczeniu zaparć. Celem diety bogatoresztkowej jest zwiększenie spożycia błonnika, który rozluźnia konsystencję stolca i przyspiesza pasaż jelitowy.

Dieta bezglutenowa to dieta z całkowitą eliminacją pokarmów zawierających przetwory czterech podstawowych zbóż: pszenicy, żyta, jęczmienia i owsa. Produkty te zastępuje się przetworami ze zbóż naturalnie bezglutenowych: ryżu, kukurydzy, gryki, prosa oraz pokarmami na mączce ziemniaczanej.

Najczęstsze błędy dietetyczne prowadzące do wymiotów u dzieci to spożycie nadmiernej ilości pokarmu obfitującego w tłuszcz przy niedostatecznej podaży węglowodanów, zwłaszcza dokonane po długiej przerwie od poprzedniego posiłku. W takich sytuacjach wymiotom bardzo często towarzyszy wzrost poziomu acetonu w moczu (tzw. wymioty acetonemiczne).

Zespół jelita drażliwego może występować już w wieku dziecięcym. Diagnostyka i leczenie tego stanu sprawia często problemy pediatrom i lekarzom rodzinnym. Autor opracowania podsumowuje praktyczne zasady postępowania z dzieckiem podejrzewanym o zespół jelita drażliwego. W pierwszej części opracowania omawiane są typowe obrazy kliniczne choroby oraz zasady diagnostyki różnicowej.

Upowszechnianie się żywności typu "fast food" nieuchronnie prowadzi do otyłości coraz to młodszych grup wiekowych. 

Część II artykułu omawia podstawowe zasady leczenia bulimii psychicznej.

Autorzy stwierdzają w konkluzji, że unikanie spożywania przez dzieci w wieku przedpokwitaniowym mleka predysponuje do złamań kości.