Pomimo, iż uczucia niepokoju doznaje każdy, nasilony lęk, który uniemożliwia codzienne funkcjonowanie człowieka, kwalifikowany jest jako jednostka chorobowa. Zaburzenia lękowe to przedłużające się stany lękowe, które wpływają negatywnie na wszystkie sfery życia: rodzinną, zawodową i towarzyską. Możemy wśród nich wyróżnić:

• fobie,
• panikę,
• zgeneralizowane zaburzenia lękowe,
• natręctwa,
• zaburzenia pourazowe.

Źródła lęku u dzieci

Wraz z rozwojem dziecka, zmieniają się dominujące źródła lęku. W wieku 6 miesięcy dziecko boi się nagłych bodźców, takich jak: utrata bezpiecznej podpory ciała czy głośny dźwięk. U dwulatków lęk ma głównie podłoże słuchowe: grzmot, krzyk, odkurzacz. Dziecko 3-letnie boi się najczęściej obcych miejsc i ludzi, ciemności oraz zwierząt. Najwięcej źrodeł lęku pojawia się jednak w wieku przedszkolnym, co związane jest z silnie rozwijającą się wyobraźnią. Po wkroczeniu w wiek szkolny, lęki związane są z sytuacjami społecznymi: samooceną, osiągnięciami czy też własnym wyglądem.

fot. pantherstock

Objawy zaburzeń lękowych u dzieci

Dzieci nie są w stanie rozpoznać ani zakomunikować przedłużającego się lęku. Jego sygnały są jednak łatwe do zaobserwowania przez rodziców lub opiekunów. Są to między innymi liczne objawy somatyczne: bóle głowy, bóle brzucha, biegunki, wymioty, zawroty głowy a nawet omdlenia. Dziecko ma zaniżoną samoocenę i często rozmyśla nad sytuacjami dnia codziennego, obawiając się porażki lub nieszczęścia. Często występujacym objawem są również zaburzenia snu, np. powtarzające się koszmary senne.