Wyniki badań wskazują, że dzieci rodziców chorujących na depresję znajdują się w zasięgu dużego ryzyka zachorowania na depresję. Omawiani poniżej badacze, powołując się na rezultaty innych badań podają ponadto, że depresja rodziców jest powiązana z wczesnym wystąpieniem i bardziej złośliwym przebiegiem depresji u ich dzieci. Istnieją dowody na to, że wystąpienie agorafobii u dzieci było powiązane z występowaniem u ich rodziców paniki, agorafobii i depresji. Zaangażowanie ojca w opiekę nad dzieckiem może modyfikować wpływ problemów matki na wystąpienie zaburzeń u dziecka.
Transmisja zaburzeń lękowych między rodzicami a ich dziećmi
Badania nad transmisją zaburzeń psychicznych między rodzicami chorującymi na zaburzenia lękowe, a ich dziećmi pokazuje, że dzieci tych rodziców znajdują się w zasięgu większego ryzyka wystąpienia zaburzeń lękowych niż dzieci zdrowych rodziców. Podobnie dzieci rodziców chorujących na fobię społeczną wykazują większe ryzyko wystąpienia tego zaburzenia, niż dzieci zdrowych rodziców.
Wykazano również, że dzieci rodziców, u których współwystępuje zaburzenie lękowe i duża depresja także wykazują większe ryzyko wystąpienia zaburzeń lękowych. Wystąpienie paniki u rodziców zwiększa ryzyko wystąpienia paniki i agorafobii u ich dzieci. Z kolei dzieci rodziców chorujących na dużą depresję, znajdują się w zasięgu większego ryzyka zachorowania na dużą depresję i zaburzenia zachowania.
Co ciekawe, można też mówić o specyficznej transmisji zaburzeń lękowych u rodziców i ich dzieci w zależności od tego, czy rodzice zostali skierowani do leczenia psychiatrycznego, czy nie. Dzieci rodziców skierowanych do leczenia, mogą mieć większą podatność na rozwinięcie zaburzeń psychicznych, niż dzieci rodziców, u których zdiagnozowano zaburzenie, ale których nie skierowano do leczenia.
W oparciu o powyższe założenia teoretyczne, sformułowano hipotezę mówiąca o tym, że istnieje transmisja zaburzeń lękowych między rodzicami skierowanymi do leczenia psychiatrycznego, a ich dziećmi oraz między rodzicami nie skierowanymi do leczenia, a ich dziećmi.
fot. pantherstock
Ryzyko wystąpienia zaburzeń lękowych u dzieci rodziców, u których zdiagnozowano zaburzenia lękowe – rezultaty badań
W celu zweryfikowania hipotezy przedstawionej wyżej, zbadano dużą grupę rodzin, w której diagnozowano zaburzenia psychiczne u rodziców i ich dzieci. Stworzono cztery grupy badawcze:
- Rodziny, w których jedno z rodziców choruje na panikę i ich dzieci oraz rodziny, w których jedno z rodziców choruje na panikę z agorafobią i ich dzieci
- Rodziny, w których jedno z rodziców choruje na dużą depresję i ich dzieci
- Rodziny, w których jeden rodzic lub oboje z rodziców chorują na panikę z agorafobią i na depresję i ich dzieci
- Rodziny, w których żaden z rodziców nie choruje psychicznie i ich dzieci
