Narkolepsja a zaburzenia snu

Spis treści:

1. Narkolepsja
2. Zaburzony sen
3. Leczenie narkolepsji

Niestety obecny stan wiedzy nie pozwala na stwierdzenie jaka ilość dzieci cierpi na to schorzenie, jednak w 34% przypadków osób chorych, objawy zaczęły się pojawiać między 14. a 15. rokiem życia.

Należą do nich:

• przerywany sen nocny,
• epizody snu w ciągu dnia,
• katapleksja,
• paraliż przysenny oraz
• omamy wzrokowe.

Dzisiejsza medycyna zauważa wzrost zainteresowania zaburzeniami snu jako odrębnym zagadnieniem medycznym. Literatura naukowa jednak jest w tej materii dość uboga, szczególnie jeśli mowa o dzieciach i młodzieży, jak również w obrębie grupy osób ze schorzeniami psychicznymi. Obecnie istnieją trzy różne klasyfikacje zaburzeń snu: Międzynarodowa Klasyfikacja Zaburzeń Snu (ICSD 2), Amerykańska Klasyfikacja Zaburzeń Psychicznych (DSM- IV) oraz Międzynarodowa Statystyczna Klasyfikacja Chorób i Problemów Zdrowotnych (ICD10).

Narkolepsja

Narkolepsja, według klasyfikacji ICSD 2, znajduje się w III grupie zaburzeń snu obok zaburzeń pochodzenia ośrodkowego bez zaburzeń rytmu okołodobowego rytmu snu oraz zaburzeń oddychania podczas snu. Jest to schorzenie, które ujawnić może się w każdym wieku, lecz zwykle rozpoczyna się między 14 a 15 rokiem życia. Dotyka ono około 0,03 %-0,16% całej populacji.

Narkolepsja u dzieci, fot. shutterstock

Jeśli chodzi o rozpowszechnienie narkolepsji wśród dzieci, nie jest obecnie, za pomocą dzisiejszych metod diagnostycznych oraz poziomu wiedzy, ustalenie jaka liczba dzieci, cierpi na to schorzenie. Wykazano jednak, że u 34% dorosłych, cierpiących na narkolepsję, pierwsze jej symptomy, pojawiały się w okolicach 15 roku życia.

Do głównych objawów narkolepsji zalicza się:

• senność w ciągu dnia,
• katapleksja,
• halucynacje,
• paraliż przysenny.

Zaburzony sen

Zaznacza się, że w przypadku dzieci, jedynym objawem może być senność w ciągu dnia. Sen nocny osób z narkolepsją jest zaburzony, przez nocne wybudzenia. Skutkuje to sennością w ciągu dnia przy wykonywaniu monotonnych czynności ale także podczas spacerów czy rozmów. Chorzy często doznają kilkusekundowych napadów katapleksji, często niezauważanych przez otoczenie. Polegają na symetrycznym, nagłym spadku napięcia mięśniowego bez utraty przytomności a spowodowane mogą być, na przykład, silnymi emocjami. Postrzegane i odczuwane są jako nagły stan ogólnego osłabienia.

Paraliż przysenny natomiast, może wystąpić w trakcie zasypiania oraz budzenia się i dotyczy to zarówno snu nocnego jak i epizodów sennych w ciągu dnia. Odczuwane są jako niemożność poruszania kończynami, niezdolność do otworzenia oczu czy niemożność zmiany pozycji ciała przy zachowaniu pełnej świadomości. Często tego typu objawom towarzyszą nieprzyjemne omamy wzrokowe.

Narkolepsja, fot. panthermedia

Przyczyny tej choroby są nieznane. Uważa się, że za jej rozwój odpowiedzialne są czynniki zarówno genetyczne jaki autoimmunologiczne.
W badaniach zauważono obniżony poziom lub niewykrywalność oreksyny w podwzgórzu oraz w płynie mózgowo- rdzeniowym u osób chorujących na narkolepsję.

Leczenie narkolepsji

Podejmowane leczenie jest więc objawowe, a mianowicie, do walki z nadmierną sennością stosuje się modafinil a w przypadku katapleksji środki antykatapletyczne, które mają działanie przeciwdepresyjnie. Celem wyrównania snu nocnego, stosuje się GHB, zmniejszający zaburzenia nocne, który przy dłuższym stosowaniu wykazuje oddziaływanie terapeutyczne, również na objawy związane z katapleksją oraz sennością w ciągu dnia.