Jak rozpoznać autyzm?
Jak rozpoznać u dziecka autyzm? Diagnostyka tej choroby bywa trudna, ale im wcześniej ją wykryjemy, tym szybciej można będzie wprowadzić zindywidualizowaną terapię swojego dziecka.
Jak rozpoznaje się autyzm?
Objawy zaburzenia, jakim jest autyzm pojawiają się przez ukończeniem przez dziecko 3 roku życia. Symptomem, który świadczy o tej chorobie jest przede wszystkim wolniejszy rozwój intelektualny. Dziecko z autyzmem w porównaniu do swoich rówieśników uczy się w znacznie innym tempie, co nie znaczy, że zawsze jest upośledzone umysłowo. Wynika to z faktu, że część tych dzieci uzyskuje przeciętne lub znacznie wyższe wyniki w skali inteligencji w porównaniu do swoich rówieśników. Według ICD-10 (Międzynarodowej Statystycznej Klasyfikacji Chorób i Problemów Zdrowotnych) diagnoza autyzmu wczesnodziecięcego obejmuje grupę symptomów w zakresie takich obszarów jak:
- jakościowe upośledzenie w zakresie interakcji społecznych polegające na braku umiejętności nawiązywania oraz podtrzymywania kontaktów międzyludzkich.
U dzieci autystycznych można zaobserwować brak empatii, podzielności uwagi, zainteresowania światem społecznym, umiejętności podzielania czyichś uczuć oraz interpretowania gestów innych osób. Występuje również osłabienie środków komunikacji pozawerbalnej takie jak np. kontakt wzrokowy, mimika twarzy oraz gesty ciała.
fot. ojoimages
- jakościowe upośledzenie w zakresie porozumiewania się.
Charakteryzujące się nieumiejętnością posługiwania się językiem w odpowiedni sposób. Większość dzieci autystycznych nie potrafi wyrażać i komunikować swoich myśli i uczuć. Występują również problemy z poprawnym użyciem gramatyki, specyficzna i powtarzająca się mowa, zaburzenia rytmu i tonu wypowiedzi.
Najbardziej uderzającym przykładem trudności w porozumiewaniu się dzieci autystycznych są tzw. echolalia natychmiastowe lub odroczone. Echolalia polegają na powtarzaniu przez dziecko bezsensownych dźwięków, zwrotów wypowiedzianych przez inne osoby lub też wymyślonych słów. Echolalia dzielą się na natychmiastowe, kiedy dziecko powtarza usłyszane chwile przedtem zwroty lub słowa, lub echolalia odroczone powodujące, ze dziecko powtarza słowa lub zwroty usłyszane jakiś okres czasu (godzinę, dzień, miesiąc lub kilka lat) wcześniej.
Piśmiennictwo
Źródło tekstu:
- Pisula, E. (1998). Psychologiczne problemy rodziców dzieci z zaburzeniami rozwoju. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
Pisula, E. (2007). Rodzice i rodzeństwo dzieci z zaburzeniami rozwoju. Warszawa: Wydawnictwo Uniwersytetu Warszawskiego.
Pisula E., Autyzm u dzieci. Diagnostyka, klasyfikacja, etiologia, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2001
