Reklama:

Gdy rodzice się rozwodzą... Co czuje i jak może zachowywać się dziecko w takiej sytuacji.

mgr Magdalena Janowska

Ten tekst przeczytasz w 6 min.

Gdy rodzice się rozwodzą... Co czuje i jak może zachowywać się dziecko w takiej sytuacji.

ojoimages

Rodzina

Artykuł omawia psychologiczne następstwa rozpadu rodziny z punktu widzenia dziecka. Autorka omawia zasady postępowania wobec dzieci dotkniętych tym problemem i wyjaśnia mechanizmy powstawania zaburzeń lękowych czy somatyzacji.

Reklama:

Co w takiej sytuacji robić?

- Przede wszystkim ROZMAWIAĆ Z DZIECKIEM, oczywiście stosownie do wieku i nie odkładać tych rozmów na ostatnią chwilę, gdy stres dzielący czas od rozprawy sądowej będzie narastać.

- Wytłumaczyć dziecku, że dwoje dorosłych wiąże podwójny węzeł: małżeński i rodzicielski. Małżeństwo jest czymś, co dzieje się pomiędzy rodzicami i do czego dziecko nie ma dostępu (to są uczucia między dorosłymi, ich sympatia i antypatia, ich miłość i nienawiść, ich wspólne noce i wieczorne rozmowy). I to ulega przerwaniu, ale to nie dotyczy dziecka. Węzeł małżeński natomiast, który dotyczy dziecka, nigdy, ale to nigdy nie może być przerwany. Jego rodzice, choć nie będą mieszkać razem, na zawsze pozostaną mama i tatą – czy tego chcą czy nie[4]. ROZWÓD NASTĘPUJE POMIĘDZY MAŁŻONKAMI A NIE RODZICAMI.

- Wielokrotnie powtarzać dziecku o swoich uczuciach do niego zapewniając, że zawsze będą go kochać.

- Pozbawić dziecko poczucia winy za rozwód (to był problem pomiędzy rodzicami) i zapewnić, że jego zachowanie nie miało nic z nim wspólnego.

- Pozwolić dziecku na przeżywanie smutku i cierpienia (przyznać: “wiem, że jest Ci smutno i źle”)

- Pomóc mu w wyrażeniu negatywnych uczuć (złości, agresji) w bardziej konstruktywny sposób (np. wyżycie się poprzez sport, rysunki uwalniające te uczucia)

- Akceptować dziecko. Nawet jeśli jesteśmy bardzo źli na nie za to, co zrobiło nie krytykujemy jego osoby (bo Ty jesteś...), lecz jego zachowanie (nie podobało mi się , gdy zrobiłeś....). W tym czasie jest ono bardzo wrażliwe na krytykę.

- Gdy przejawia zachowania charakterystyczne dla wieku młodszego podejść do tego spokojnie. Kiedy poczuje się bezpieczniej powinny one ustąpić.

- Nie okłamywać dziecka, że być może rodzice wrócą do siebie. Może ono przyjąć to za pewnik i czekać na ten moment przez bardzo długi czas, nie przeżywając jednocześnie trudnej sytuacji we właściwym czasie.

- Dobrze jest pokazać dziecku, iż problem rozwodu dotyczy często także innych rodzin. Dziecku wydaje się często, że tylko jego rodzice się rozwiedli a wszyscy inni bardzo się kochają, co dodatkowo obniża poczucie własnej wartości.

- Jeśli jest to możliwe nie rezygnować z dawnych form spędzania czasu (np. wieczorne czytanie bajek, wspólne pieczenie ciasta w niedzielę), to daje dziecku poczucie stałości.

- Gdy nie potrafimy dotrzeć do swojego dziecka lub jego zachowania niepokoją nas warto zwrócić się o pomoc do psychologa, który pracuje z dziećmi z podobnymi problemami. Czasem łatwiej jest się dziecku otworzyć przed osobą obcą (lecz jednocześnie kompetentną) niż własnym rodzicem.

 

BIBLIOGRAFIA:

1.Doris Brett: Opowiadania dla Twojego (nieco starszego dziecka). Część 2. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Gdańsk 2000.

2. Agnieszka Smrokowska-Reichmann: Manipulowane dzieci – ofiary konfliktów pomiędzy rodzicami w: Wspólne tematy 06/2001

3. Philip G Zimbardo, Floyd L Ruch: Psychologia i życie. Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1996.

4. Elżbieta Zubrzycka: Narzeczeństwo. Małżeństwo. Rodzina. Rozwód?. Gdańskie Wydawnictwo Psychologiczne. Gdańsk1993.

POWIĄZANE DYSKUSJE NA FORUM Z KATEGORII Inne tematy

KONKURS! Jesienna chandra: jak sobie z nią radzić? Odpowiedz na pytanie i wygraj zestaw kosmetyków! 🍁🎉
Cześć Wszystkim! Mamy przyjemność ogłosić, że właśnie ruszył nasz nowy serwis: Medforum.pl! 🚀 Na tej platformie znajdziesz najbardziej aktualne informacje, artykuły i porady z zakresu farmacji, ...
Reklama:
Reklama: