Dziecko po urodzeniu przechodzi pierwszy kryzys. Musi się bowiem nauczyć funkcjonowania jako samodzielny organizm, a nie jako części organizmu matki. [1]
Chód automatyczny to kolejny odruch, który możemy zaobserwować u noworodka trzymając go w pozycji pionowej i dotykając podłoża raz jedną a raz drugą nogą. Uzyskamy w ten sposób odruch zginania nogi w kolanie i biodrze.
Odruchy chwytne, zarówno kończyn górnych jak i dolnych, możemy uzyskać kładąc palec na wewnętrznej części dłoni (lub dotykając stopy). Prowokujemy w ten sposób odruch zgięcia palców.
fot. pantherstock
U noworodków obserwujemy również toniczny odruch szyjny asymetryczny, który polega na tym, iż przy odwracaniu głowy, noworodek prostuje kończynę w stronę której zwrócona jest głowa, natomiast przeciwna kończyna zostaje zgięta. Natomiast odruch toniczny szyjny symetryczny zaobserwujemy już u starszych dzieci, a polega on na przyginaniu obu rąk w momencie przyciągania głowy do klatki piersiowej i prostowania ich, gdy głowa odwodzona jest ku tyłowi.
By noworodek mógł swobodnie wykonać powyższe odruchy, niezbędne jest odpowiednie napięcie mięśniowe. Każdorazowo, przy sprawdzaniu odruchów dziecka należy pamiętać o zapewnieniu mu bezpieczeństwa oraz o asekuracji.[2]
