Dysleksja jest obecnie najczęstszym zaburzeniem uczenia się u dzieci. Można ją więc uznać za zaburzenie cywilizacyjne. Co to jest dysleksja? Jakie zaburzenia obejmuje? Gdzie uzyskać pomoc? Co rodzice mogą zrobić?
Diagnoza dysleksji daje wiele ulg w szkole. Uczeń z tym problemem powinien być traktowany indywidualnie. Podczas egzaminów czas jest wydłużony o 50%, uczeń ma możliwość pisania drukowanymi literami, może pisać egzamin w oddzielnej sali, odczytać polecenia na głos. W ocenie zadań obniża się wymagania co do liczby błędów, a praca oceniana jest głównie pod względem treści.
Jednak rozpoznanie dysleksji nie powinno być przez rodziców traktowane jedynie jako możliwość „załatwienia dziecku taryfy ulgowej w szkole”. Obowiązkiem rodziców jest prowadzenie dziecka, co tydzień na zajęcia korekcyjno- kompensacyjne. Nie stosowanie się do tych zaleceń prowadzi do tego, że dorosły z dysleksją nie czyta, nie pisze listów, niechętnie czyta instrukcje urządzeń, nie lubi wypełniać pism i druków urzędowych, woli płacić kartą magnetyczną.
Tylko dziecko, któremu zapewnimy zajęcia do czasu ukończenia szkoły będzie zaradne w życiu dorosłym. Kolejki w Poradniach Psychologiczno-Pedagogicznych są długie, a czas oczekiwania na wizytę na pewno znacznie przekracza tydzień, jednak mimo to naprawdę warto wykazać cierpliwość i zainwestować w dobro dziecka.
DEKALOG DLA RODZICÓW DZIECI Z DYSLEKSJĄ
Nie czyń bliźniemu co Tobie niemiłe
- Nie traktuj dziecka jako chorego, kalekiego, niezdolnego, złego lub leniwego.
- Nie karz, nie wyśmiewaj dziecka w nadziei, że się zmobilizuje do pracy.
- Nie łudź się że dziecko „samo z tego wyrośnie”.
- Nie spodziewaj się, że kłopoty dziecka pozbawionego specjalistycznej pomocy ograniczą się do czytania i pisania.
- Nie ograniczaj dziecku zajęć pozalekcyjnych, żeby miało czas na naukę, ale i nie zwalniaj go z systematycznych ćwiczeń.
Strzeżonego Pan Bóg strzeże
- Staraj się zrozumieć dziecko, jego potrzeby, możliwości, ograniczenia.
- Spróbuj jak najwcześniej zaobserwować trudności dziecka. Skonsultuj się z psychologiem, pedagogiem. logopedą.
- Zaobserwuj, co najskuteczniej mu pomaga, bądź w kontakcie z jego nauczycielem i pedagogiem szkolnym.
- Bądź życzliwy.
- Chwal i nagradzaj dziecko nie tyle za efekty, ile za włożony wysiłek.
fot. ojoimages
KATALOG RODZICIELSKICH ZACHOWAŃ
- Kochaj, ale wymagaj.
- Okazuj dziecku swoje uczucie.
- Przekazuj dziecku pozytywne informacje o nim.
- Dostrzegaj wszystkie osiągnięcia dziecka nawet te bardzo drobne.
- Doceniaj nawet drobne efekty i wysiłek dziecka.
- Zanim skrytykujesz pozwól dziecku wyjaśnić.
- Zachowaj umiar w udzielaniu pomocy przy odrabianiu lekcji.
- Przerzuć na dziecko odpowiedzialność za naukę.
- Pozwól dziecku wybrać kierunek rozwoju i wspieraj go w nim.
- Pozwól dziecku podejmować decyzje o dodatkowych zajęciach.
- Pozwól dziecku poczuć jego sukces.
- Pokaż dziecku korzyści ze spróbowania swoich sił w nowej dziedzinie.
- Okazuj dziecku wiarę w jego sukces.
- Nie stawiaj poprzeczki na miarę swoich osiągnięć.
- Zaufaj dziecku i okazuj mu to zaufanie.
- Naucz się rozmawiać z dzieckiem.
- Nie monologuj.
- Rozmawiaj z dzieckiem wtedy gdy opanowujesz swoje emocje.
- Nie obarczaj dziecka poczuciem winy.
- Okazuj zainteresowanie zamiast kontrolować.
- Nie mów „nigdy”, „wszystko”, „zawsze”.
