Badanie odwodzenia w stawach biodrowych:

Uda dziecka ujmuje się jak do badania objawu Ortolaniego, zwracając uwagę, aby plecy i pośladki dziecka nie zmieniały swojego położenia. Uda odwodzi się do sprężystego oporu określając orientacyjny kąt pomiędzy płaszczyzną strzałkową ciała dziecka a odwiedzionymi udami. Wartość tego kąta wynosząca poniżej 60⁰ oznacza dodatni wynik testu.

Pomiar długości kończyn dolnych:

Wykonuje się u leżącego dziecka z kończynami dolnymi swobodnie wyprostowanymi w stawach kolanowych i lekko odwiedzionymi w stawach biodrowych. Za pomocą centymetra krawieckiego wykonuje się pomiar

a)      bezpośredni – odległość między szczytem krętarza wielkiego kości udowej i szczytem kostki bocznej

b)      pośredni – odległość pomiędzy kolcem biodrowym przednim górnym a szczytem kostki przyśrodkowej

Wartości pomiarów obu kończyn porównuje się

Badanie chodu:

Należy wykonać w pomieszczeniu o długości co najmniej 4 m z ułożonym chodnikiem o długości co najmniej 3m. Dziecko powinno być rozebrane lub tylko w krótkiej koszulce. Matka może chodzić wraz z dzieckiem, w miarę możności bez trzymania za rękę. Należy zwrócić uwagę, czy chód dziecka nie jest kołyszący lub kaczkowaty.

Piśmiennictwo:

1. Dziak A., Ściński T., Brodowski M., Dąmbski T.: Test przesiewowy do wykrywania wrodzonej dysplazji stawów biodrowych. [W:] Woynarowska B. (red.) profilaktyka w pediatrii. PZWL Warszawa 1998.
2. Krzemińska I.: Krótkie repetytorium z ultrasonografii stawów biodrowych. Pro Medico 2004, 101,17-19.
3. Hien N.: Układ ruchu. [W:] Kremer H., Dobrinski W. (red.) Diagnostyka ultrasonograficzna. Urban&Partner  Wrocław 1996.
4. Popko J., Kossakowski D., Szczepański M.: Profilaktyka dysplazji stawów biodrowych u noworodków. Terapia 2002, nr 1, z. 2 (116).